Zonder zeilervaring besluit ik mee te gaan met Tom op zeilreis rond de wereld. De weg er naar toe is echter niet zonder hobbels… Als voorbereiding ga ik een week zeilen op Nederlands water.
Opgesloten op de deining
Vervolg op blog 1: ‘vertrekken wij over 6 maanden?’
In een reflex beweeg ik me naar de zijkant van de kuip als ik word overvallen door een golf misselijkheid. Al waggelend strompel ik de kajuit in om zo snel mogelijk op mijn rug te gaan liggen. In gedachten bestudeer ik mijn omgeving kritisch en zoek naar een nooduitgang, dat heb ik immers van huis uit geleerd. Ik ben snel klaar, dit twaalf meter lange jacht heeft geen nooduitgang, ik zit opgesloten op de deining van de golven, tussen de muren van misselijkheid en kou.
“Wat een geweldig avontuur gaan jullie aan en wat ontzettend stoer dat je dat doet, veel succes!” Bedenkelijk kijk ik om me heen en bedank deze medezeiler toch maar voor de lovende woorden. Met mijn waterdichte tas op mijn schouder banjer ik tussen de prachtige zeiljachten door naar Tom. Hij staat me lachend op te wachten en roept: “hé kleine, wat ben ik trots op jou zeg”. Met een grote zucht stap ik in de auto, moe van een intensieve week sluit ik mijn ogen en val gelijk in slaap.
Chillend in een hangmat bedenk ik me dat ik zeilen wel echt héél erg leuk vind
Liefde en inspiratie
Het is nog maar drie jaar geleden dat Tom en ik elkaar ontmoetten in Ede, de stad waar wij beide studeerden. Al snel neemt Tom mij mee naar zijn zeilboot in een goede poging mij te enthousiasmeren voor het zeilen. Dit doet hij heel verstandig op een dag met nog geen vleugje wind en een heerlijk zonnetje. Chillend in een hangmat bedenk ik me dat ik zeilen wel echt héél erg leuk vind en dus vertel ik Tom nog wel een keer mee te willen. In zijn boekenkast kom ik het boek Ritme van de Oceaan van Olav Cox tegen en lees deze in een paar dagen uit.
Naast de liefde tussen Tom en mij groeit ook mijn liefde voor het zeilen. Althans, voor het mooi weer zeilen en de avonturen van inspirerende schrijvers. Op de vraag of ik mee wil zeilen rond de wereld heb ik toch nog even een paar weekjes nodig. Ik besluit er voor te gaan en vertel Tom dat ik er alles aan ga doen om van dit voornemen een succes te maken.
Over Tom en zeilen
Tom is niet opgegroeid als zeiler maar wel op het water. Op 19-jarige leeftijd volgt hij het vak watersport op het CIOS en verliest zijn hart aan het zeilen. Na een aantal jaar gewerkt te hebben als zeilinstructeur bij Zeilschool Aalsmeer en ondertussen verschillende zeilbootjes te hebben gehad is het tijd voor het grotere werk. Na mijn ‘ja’ op deze reis start onze zoektocht naar het geschikte schip.
De voorbereidingen
Avonden, weken, maanden struinen we marktplaats af en bezoeken we vele schepen tot we ons hart verliezen aan een Breehorn 37 uit 1980. We laten dit schip keuren door de auteur van het boek dat ik op die eerste keren zeilen las. Hij blijkt enthousiast. Een paar weken later zijn we dan ook trotse eigenaren van dit prachtige schip. Het is ondertussen 2016 en onze vertrekdatum is gezet op 1 juli 2017. Een tijd van klussen is aangebroken. Week in week uit (tussen het werken door) zijn we aan het klussen. Daarnaast volgt Tom de zeevaartschool in Enkhuizen en behaal ik mijn Marcom B en vaarbewijs I. En dan is het bijna zover.
Kou, misselijkheid en hoge golven winnen het niet van een prachtige zonsondergang, een zeehondje met zijn koppie boven het water, een goed getrimd zeil en mooie avonturen
Basiscursus zeilen
Als laatste eigen voorbereiding besluit ik een week de basiscursus zeilen te volgen (dit kan bijvoorbeeld via Amorgos). We starten in Harlingen en zeilen vanaf daar naar de Waddeneilanden. Deze week blijkt veel meer te zijn dan het leren zeilen an sich.
- – Zo heb ik gezeild in temperaturen onder de 10 graden (thank God we’re heading south).
- – Daarnaast heb ik ervaren hoe het is om samen te zijn met zes onbekenden in een ruimte van 30 vierkante meter, waarbij ieder zijn schaamte direct verliest bij zeeziekte, maar waardoor je ook ontdekt hoe belangrijk een goede samenwerking aan boord is.
- – Doordat we zijn vastgelopen op een zandbank heb ik de urgentie van goed leren navigeren extra doen inzien.
- – Het belang van een duidelijke taakverdeling aan boord, het direct opruimen van het schip bij aankomst, het maken van een reële tijdsplanning, het altijd kiezen voor veiligheid boven snelheid/gemak (bulletallie, extra rif, lifelines e.d.) en de grote voordelen van een goed zeilpak neem ik als waardevolle inzichten mee. Trots ben ik met mijn CWO1 op zak huiswaarts gekeerd.
Na een dag zeilen heb ik geen nooduitgang meer nodig. Kou, misselijkheid en hoge golven winnen het niet van een prachtige zonsondergang, een zeehondje met zijn koppie boven het water, een goed getrimd zeil en mooie avonturen.
